بهانه ما بهار

    تا مامانم کاراشو انجام بده منم دیزاین اتاقمو به سبک فشنیسم تغییر دادم       ...

    آخرین شب پاییز را جشن میگیریم تا یادمان باشد گاهی حتی باید یک دقیقه بیشتر با هم بودن و شب نشینی بی ریا را جشن گرفت                 الهی شکر  که در این شب کنار هم بودیم و سفره ای کوچک در خانه گرممان پهن کردیم یادمان باشد که شبهای سرد و طولانی در پیش هزاران مهمان بی سر پناه و خیابان خواب دارد یادمان باشد سفره امشب شاید در خانه همسایه نباشد و مرد همسایه شرمنده زن و فرزند یادمان باشد پدر و مادری که امسال مهمانشان بودیم شاید سال بعد نباشد و یادمان باشد که اگر ما دور هم جمعیم هزاران نفر در خانه سالمندان و بیمارستان و ..چشم انتظار عزیزانشان هستن...

    اسمت چیه دخترم؟ میتی(مهدی)   اسم بابات چیه؟ میتی   اسم مامانت چیه؟ میتی   فرش مال کیه؟ میتی   کمد مال کیه؟ میتی   تلویزیون مال کیه؟ میتی   مامان مال کیه؟ ممممممممممممممممممن         پا نویس :نمیدونم من این وسط چی کاره ام؟ ...

و بالاخره اومدیم به خانه خودمون و البته از قدیم و ندیم گفتن که هیچ جا مثل خونه خود آدم نمیشه   همسرم و بابای بهارم من و بهاردستای خستتو میبوسیم و ممنونتیم به خاطر این همه تلاش   خداراشکر به خاطر این نعمت بزرگ           ٢٠تیر ١٣٩٢ ...

    وقتی عمر چیزی به دنیا نباشه دیگه کاری نمیشه براش کرد گوشی نازنینم بعد از یک نگاه عمیق و متفکرانه توسط بهار خانم در ظرفشویی خونه غرق شد و رفت پیش دوستاش(ساب کامپیوتر عزیز،گوشی بابا،شیشه بزرگ عسل،ظرفهای عزیز مامان و................) روحش شاد   ...

                          ...

    14 ماه است شیره جانم را این هدیه و امانت الهی را بی کاست به تو تقدیم میکنم   14 ماه است میجنگم با تمام بی خوابی ها خستگی ها بی حوصلگی ها ی گاه گاهم   میجنگم با حرف های این و ان که.........  بس است دیگر بگیرش از شیر که توانی برای خودت نماند که شیر خشک هم شیر است دیگر که 6 ماه کافیست دیگر و بقیه اش اضافی که شیشه و پستانک هم راهیست ها که تا کی میخواهی تا صبح نخوابی که 5 دقیقه میخورد و بقیه اش فقط مکیدن بیهوده است که...........    و من نیز خسته میشوم گاهی و بی حوصله و بسیار بی خواب   و تو ع...

بچه ای که از شش ماهگی حرف میزنه از 10 ماهگی میدوه یک سالگی همه رو با اسم صدا میزنه عزیز، آقون(آقاجون)،آقایی،باب میتی،مامان وپارتاو..... از هیچ چی ترسی نداره(واقعا هیچی) یه موجود کاملا مستقله تحمل دردش فوق العادس روابط اجتماعیش در حد المپیکه با دوست و آشنا و غریبه و کارگرای سر کوچه و بقال و چقال وقتی راه میره انگار باباشه با این تفاوت که دستاشم تکون میده.....واقعا دیدنیه شال مامانشو موقع بیرون رفتن انتخاب میکنه تو 14 ماهگی منظورشو با کلمات به ما میفهمونه عاشق سفره و خوراکیه عشق نونه و خدا نکنه تو خیابون دست کسی نون ببینه عاشق باباشه و خیلی خوشگل صداش میکنه باب میتی (با کسره) وسایل برقی ...

    بچه طوطی ما خیلی خوب حرف میزند و جدیدا خیلی هم معنی دار و به جا تقریبا تمام کلمات را میداند و درست و غلط ادا میکند این روزها کلمات مربوط به هم را بدون فعل کنار هم میگوید مامان من آب بابا لالا عزیز دد فکر میکنم یکی از همین روزهای زود جمله هم بگوید             ١ مهر ٩٢ ...

  امروز بالاخره بعد از مدت ها انتظار دختر کوچولوی مورد علاقمو دیدم       مونده بودم برم به مهمونی افطاری شرکت یا نه آخه هنوز وسط اسباب کشی و شلوغی هاش بودیم امااین مهمونی تنها فرصتی بود تا فرنیا جونو ملاقات کنم و بالاخره رفتیم    وقتی وارد سالن شدم بی اختیار چشمم دنبالش میگشت و از اونجا که جوینده یابندس تو یه چشم به هم زدن پیداش کردم و به اغوش کشیدمش و مهم تر از همه اینکه مامان فرنیا هم دقیقا همون جوری بود که فکرشو میکردم یه جوری با هم روبرو شدیم که انگار مدت هاست با هم دوست هستیم و البته که هستیم...........     البته داستان ما همین جا تموم نمیشه مامان و بابای فرنیا جون...